Μελέτες και έργα για την ΑΝΑΠΤΥΞΗ της Ενδοχώρας ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

Μελέτες και έργα για την ΑΝΑΠΤΥΞΗ της

Ενδοχώρας ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

Δύο μελέτες κόστους 8,6 εκατ. ευρώ στον άξονα Λαμίας – Καρπενησίου (η μία από τη Λαμία έως Καστρί και η δεύτερη από το Νεοχωράκι μέχρι τη σήραγγα Τυμφρηστού) ανακοινώθηκαν στις αρχές Οκτωβρίου κατά την επίσκεψη στην περιοχή μας της Επιτρόπου κας Κρέτσου και του Υπουργού υποδομών κ.Σπίρτζη.

Ο υπόψη οδικός άξονας είναι πριν πολλά χρόνια γνωστό ότι αναδείχθηκε σαν μία από τις πλέον σημαντικές προτεραιότητες για την ανάπτυξη της ενδοχώρας μας. Η σήραγγα Τυμφρηστού και ο δρόμος δυτικά από αυτή μέχρι το Καρπενήσι αρχικά είχαν χρηματοδοτηθεί από τα Μ.Ο.Π. και συνολικά είχαν δοθεί στην κυκλοφορία το 1999.

Για το τμήμα από το Νεοχωράκι έως Τυμφρηστό δεν είναι η πρώτη φορά που την τελευταία 25ετία χρηματοδοτούνται μελέτες. Οι προκαταρκτικές μελέτες άρχισαν από το 1993. Την περίοδο 2000-2005 η προσπάθεια εντάθηκε και από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. /Δ.Μ.Ε.Ο. ανατέθηκε να μελετηθούν :  α) Η Ανατολική πρόσβαση στη σήραγγα του Τυμφρηστού, με αποτέλεσμα την ολοκλήρωση της μελέτης αναγνώρισης από το Νεοχωράκι έως τη Σήραγγα και  β) Το τμήμα που αφορούσε την παράκαμψη της Μακρακώμης για το οποίο ολοκληρώθηκε στη φάση της μελέτης αναγνώρισης από το Παλιούρι μέχρι την Πτελέα, ενώ σε επίπεδο οριστικής μελέτης και έργων το αντικείμενο που έχει εκπονηθεί αφορά μόνο τα 13,5 χιλ. του δρόμου.

Στα υπόλοιπα τμήματα του υπόψη οδικού άξονα και ειδικότερα από Λαμία έως Παλιούρι μέχρι σήμερα δεν έγινε τίποτα. Συνεπώς, η προοπτική κατασκευής των έργων για τη συνολική βελτίωση του άξονα έχει «πολύ δρόμο» ακόμα. Και δεν είναι μόνο οι ελλείψεις ως προς τις απαραίτητες τεχνικές μελέτες. Υπάρχουν οι ανάγκες επικαιροποίησης των υπαρχόντων μελετών και οι προτεραιότητες των τοπικών εξυπηρετήσεων στις περιοχές της Φθιώτιδας που δημιουργούν ένα ευρύ και ιδιαίτερο φάσμα απαιτήσεων.

                Σύμφωνα με όλες τις μέχρι σήμερα ενδείξεις το πρώτο τμήμα του άξονα θα ξεκινά δυτικά του οικισμού Σταυρού του Δήμου Λαμιέων και παρακάμπτοντας το Λιανοκλάδι θα καταλήγει στο Παλιούρι. Αυτό σημαίνει ότι θα διασχίζει το σύνολο της ενότητας που αναφέρεται στο σύμπλεγμα των οικισμών «Αμούρι – Λυγαριά - Στύρφακα – Λιανοκλάδι - Ζηλευτό» και είναι μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες για τον πρωτογενή τομέα περιοχές της Φθιώτιδας. Όπως ταυτόχρονα είναι και μία περιοχή παραμελημένη. Ως παράδειγμα δε γνωρίζω εάν υπάρχει άλλη περίπτωση εύφορης εδαφικής έκτασης στη χώρα μας που οι πέντε «πιλοτικοί» Αναδασμοί για τη διαχείρισή της να διαρκούν διάστημα μεγαλύτερο των είκοσι (!!) ετών. Συντρέχουν βέβαια και άλλα ιδιαίτερα θέματα όπως το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ενότητα τέμνεται από τα δύο μεγάλα διεθνή έργα της χώρας, τη νέα Σιδηροδρομική Γραμμή και τον αυτοκινητόδρομο Ε65. Η απρόσκοπτη υποδοχή μίας ακόμα μεγάλης οδικής υποδομής διανομαρχιακού χαρακτήρα, είναι εφικτή ;  Εξετάσθηκαν όλα τα επιγενόμενα προβλήματα -που στον πρωτογενή τομέα παραγωγής είναι πράγματι πολλά- από τους αρμόδιους ;

Για την αντιμετώπιση τέτοιας φύσης θεμάτων και όπως είναι ευνόητο προέχει πάντα η γνώμη των ειδικών και κυρίως των μελετητών ή διοικητικών στελεχών που θα αναλάβουν την ευθύνη. Όμως πως γίνεται οι αρμόδιοι μέχρι σήμερα να αδιαφορούν για την απαράδεκτη καθυστέρηση εκπόνησης των «πιλοτικών» αναδασμών και τις αρνητικές συνέπειές της ;  Δεν θα έπρεπε να έχει αναζητηθεί μέχρι και η ύπαρξη ευθυνών ; Επίσης, πως μπορεί να θεωρούν οι διοικούντες ότι μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είναι δυνατό να ισχύουν «αβρόχοις ποσί» οι προ 20ετίας σχεδιασμοί, να υπάρχει απεριόριστη υπομονή και ανοχή ή να είναι επίκαιρες στο διηνεκές οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την κοινωνική αποδοχή των ατελέσφορων επιλογών τους ;  

Η ενδεχόμενη, μετά από τόσα χρόνια, συνέχιση των παραπάνω «πιλοτικών» Αναδασμών δε μπορεί να γίνεται ερήμην των τοπικών Κοινωνιών. Οι απόψεις των κατοίκων και των παραγωγών που ασκούν τις δραστηριότητές τους στη συγκεκριμένη ενότητα δε γίνεται διαχρονικά να παραγνωρίζονται. Οι υπεύθυνοι πρέπει κάποτε να σοβαρευτούν εφαρμόζοντας όσα από την κείμενη νομοθεσία επιτάσσονται. Και πάνω από όλα να έχουν την ευθιξία ώστε να διασφαλίζονται τα ελάχιστα. Όπως είναι η κοινωνική αποδοχή των έργων και οι συμμετοχικές διεργασίες, που ποτέ δεν πρέπει να παραμελούνται. Μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες, κυρίως ως προς την τήρηση των απαραίτητων διαδικασιών, όμως πως αλλιώς εξασφαλίζεται η ολοκληρωμένη προσέγγιση των προβλημάτων ;  

Στη Φθιώτιδα η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί από την κατασκευή και λειτουργία των μεγάλων έργων (ΠΑΘΕ, Σιδηροδρομική Γραμμή και Ε65), πολλές φορές αναδείχθηκε ότι δεν είναι η καλλίτερη δυνατή. Η εξάρτηση της λειτουργίας των τοπικών ή διανομαρχιακών υποδομών από τα διεθνή χερσαία δίκτυα μεταφορών τα οποία διασχίζουν την περιοχή μας είναι δεδομένη. Παλαιότερα είχε θεωρηθεί σκόπιμο οι μελέτες του δρόμου προς Καρπενήσι να αρχίσουν από το Παλιούρι, επειδή εκεί κατέληγε το πεδινό τμήμα της τότε χάραξης του Ε65. Δυστυχώς για την ενδοχώρα μας υπήρξαν αλλαγές και αυτό το ενδεχόμενο ακυρώθηκε. Όμως με δεδομένη τη γενική κατεύθυνση της χάραξης του Ε65 ακόμα και σήμερα θα μπορούσε να διερευνηθεί από τους εμπλεκόμενους η δυνατότητα μεγαλύτερης αξιοποίησης του πεδινού τμήματος του Ε65 και ειδικότερα στην περιοχή από τη Λαμία έως Στύρφακα. Θα μπορούσαν για παράδειγμα οι αρμόδιοι να εξετάσουν την προοπτική ώστε η έξοδος του Ε65 προς Ευρυτανία να μεταφερθεί δυτικότερα από την περιοχή του Σ.Σ. Λιανοκλαδίου και σε θέση που θα κριθεί ως βέλτιστη, με προφανή τα ενδεχόμενα οφέλη. Όχι μόνο για την αμφίδρομη εξυπηρέτηση υπερτοπικών κυκλοφοριακών κινήσεων του Ε65 (και κατ’ επέκταση του ΠΑΘΕ) από και προς την Ευρυτανία ή τη Δυτική Φθιώτιδα, αλλά και για την οικονομία των έργων κατασκευής του δρόμου «Λαμίας -Ζηλευτού -Παλιουρίου» και τις όσο γίνεται μικρότερες πληγές στον παραγωγικό ιστό της περιοχής μας.

Όμως αυτά γίνονται πράξη όταν υπάρχουν ευέλικτες διαδικασίες για αλλαγές σε επίπεδο δρομολογηθέντων επιλογών. Και επίσης αγαστή διάθεση για την οικοδόμηση σχέσεων συνεργασίας μεταξύ των δημόσιων υπηρεσιών και των υπεύθυνων παραγωγής των έργων παραχώρησης στη χώρα μας. Σε κάθε περίπτωση βέβαια και παρά τις εύλογες επιφυλάξεις λόγω των χωρίς θετικό πρόσημο εμπειριών από τη διαχείριση άλλων παρόμοιων θεμάτων, οι υπεύθυνοι έχουν τον πρώτο λόγο. 

ΛΑΜΙΑ, 2 Νοεμβρίου 2018

Το «φιλικό» Φορολογικό μας Σύστημα

....Το «φιλικό» Φορολογικό μας Σύστημα….

Μόνο συγχαρητήρια μπορεί να εκφρασθούν για την πρόσφατα δημοσιοποιημένη συνολική πρόταση του Οικονομικού Επιμελητήριου Στερεάς, σχετικά με την ανάγκη εφαρμογής ενός νέου ενιαίου συστήματος φορολογίας  των εισοδημάτων, η οποία κατατέθηκε προς τους αρμόδιους. Όχι μόνο για το δίκαιο αλλά και ως προς την παρρησία έκφρασης των απόψεων. Και μάλιστα όταν ειδικότερα είναι γνωστή η στειρότητα των πολιτικών θέσεων για την αποτελεσματική προσέγγιση ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα που επίκαιρα αντιμετωπίζει η χώρα.

Φθάσαμε στο ναδίρ των οικονομικών μας δυνατοτήτων και εθελοτυφλούμε μπροστά σε λύσεις που εφαρμόζονται από χρόνια σε όλες τις χώρες του πολιτισμένου κόσμου.     

Στην Ελλάδα του σήμερα, που τα δημόσια έσοδά της στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι από εισφορές και φόρους, η ανάγκη για να γίνει έστω κατ' ελάχιστο δικαιότερο το ισχύον φορολογικό σύστημα -όπως για παράδειγμα και συγκριτικά είναι δυνατό να λεχθεί για αυτό της Κύπρου- δε θα μπορούσε παρά να είναι αυτονόητη.

Στο Σύνταγμά μας αναφέρεται ότι «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεών τους». Σύμφωνα με τις δημοσιοποιημένες απόψεις έγκριτων νομικών αυτό δε θα μπορούσε παρά να σημαίνει ότι οι φορολογικές επιβαρύνσεις πρέπει να είναι καθολικές, δηλαδή να επιβάλ­λονται για το σύνολο των πολιτών και έτσι ώστε η συνεισφορά στα δημόσια βάρη να είναι ανάλογη προς τη φοροδοτική ικανότητά τους. Η δίκαιη κατανομή των φορολογικών μας επιβαρύνσεων είναι μία από τις βασικές συνταγματικές μας επιταγές και δε γίνεται, όπως λένε οι ειδικοί, παρά να διέπεται από τις αρχές της φορολογικής ισότητας, καθολικότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Δυστυχώς όμως, αυτά που κυρίως τα τελευταία δέκα χρόνια βιώνονται, μόνο με τις όπως παραπάνω ελάχιστες υποχρεώσεις της πολιτείας μας δε συμβαδίζουν. Και ας μην ισχυρισθούν κάποιοι το ίδιο παραμύθι ότι φταίνε τάχα οι δανειστές. Δε νομίζω για παράδειγμα οι δανειστές να έχουν αντίθετη άποψη ως προς την αδήριτη ανάγκη εφαρμογής του Νόμου 3943/2011 σχετικά με την υποχρεωτική διασύνδεση ΟΛΩΝ των ταμειακών με το taxis. Όπως επίσης και για την εξαιρετικά μειωτική για τους καταναλωτές μας κατάσταση, οι οποίοι πρέπει να επιμένουν στην έκδοση αποδείξεων και όταν αποχωρούν από τους χώρους των συναλλαγών τους οι αποδείξεις αυτές -με τον ήδη πληρωμένο ΦΠΑ και όχι μόνο- να θεωρούνται άχρηστες. Τέτοιου επιπέδου «μισές και ανέσωστες» αντιλήψεις μόνο ως νεοΕλληνικής προέλευσης θα μπορούσε να καταγράφονται. Τα ίδια μπορεί να λέγονται και για την ύπαρξη χιλιάδων σελίδων διατάξεων και νόμων που αφορούν τη σημερινή, ανά είδος επαγγέλματος ή τρόπο εργασίας διακριτή φορολόγηση των πολιτών, αδιαφορώντας προκλητικά για τους κανόνες δικαίου και ισότιμης μεταχείρισης που σε μια σύγχρονη και ευνομούμενη Κοινωνία πρέπει να ισχύουν. Από όποια πλευρά να το δει κάποιος ΟΛΟΙ οι πολίτες μας θα έπρεπε να φορολογούνται ισότιμα και ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ με τον ΙΔΙΟ τρόπο. Και ΟΛΟΙ θα έπρεπε να δηλώνουν ΟΛΑ τα έξοδά τους. ΠΩΣ να γίνει αλλιώς ;  Ποιο λόγο ύπαρξης έχουν οι «επιλογές» κάποιοι να φορολογούνται από ΜΗΔΕΝ ευρώ εισόδημα και κάποιοι άλλοι διαχρονικά να ευνοούνται ;  

Συγχαρητήρια λοιπόν για άλλη μια φορά στο Οικονομικό μας Επιμελητήριο και ειδικότερα σε όσους διαμόρφωσαν τη συγκεκριμένη πρόταση.

Όμως, η ανάπτυξη που μας αφορά όλους -όταν ειδικότερα θέλουμε να είναι και δίκαιη- δεν προκύπτει από μόνη της και κατά τύχη. Χρειάζονται διασφαλισμένες διαδικασίες, κοινωνική συνέργεια και συντεταγμένες προσπάθειες πολλών συντελεστών. Να δούμε συνεπώς πότε και πως θα αναλάβουν τις ευθύνες τους για την διαμόρφωση έγκριτων απόψεων ενώπιον της Κοινωνίας και άλλοι με όμοιες αρμοδιότητες φορείς ή Επιμελητήρια.

Για παράδειγμα πόσος χρόνος ακόμα θα χρειασθεί για να πεισθεί η πολιτεία ότι οι μελέτες και οι ευθύνες για την κατασκευή ενός δημοσίου ή ιδιωτικού έργου δεν είναι τίποτα άλλο από την παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών που απ’ ευθείας αναφέρονται στο κοινό δημόσιο συμφέρον μας ; και ότι πρόκειται για επαγγέλματα τα οποία από τη φύση τους δεν επιτρέπεται ποτέ να αντιμετωπίζονται ως απλές εμπορικές δραστηριότητες ;

Επίσης, πότε θα σταθμισθούν δημόσια τα αποτελέσματα από τις επιλογές των έργων ΣΔΙΤ και των έργων παραχώρησης, που έφθασαν να κοστίζουν μέχρι τέσσερεις μπορεί και πέντε φορές περισσότερο από όσο είχε αρχικά προεκτιμηθεί ; Και πότε θα αξιολογηθούν οι σοβαρότατες επιπτώσεις σε βάρος του «κρατικού κουρβανά» από το υψηλό κόστος των απαλλοτριώσεων για τα έργα των διάφορων υποδομών μας ;  

Σε ποια περίοδο της «μετά του 2010 εποχής» θα μπορέσει να ξαναγίνει στους αρμόδιους κατανοητό ότι χωρίς σχεδιασμό ή εκπόνηση μελετών από τους ειδικούς και χωρίς πρόνοια για τη διεπιστημονική προσέγγιση των ζητημάτων,  δε μπορεί να υπάρξει καμιά σοβαρή προοπτική ανάπτυξης των οικιστικών μας κέντρων και της περιφέρειας γενικότερα ;

Με ποιο τρόπο μπορούμε να ελπίζουμε σε αποτελεσματικές αναπτυξιακές προσπάθειες όταν η διάθεση των ταγών μας για δημοκρατικό προγραμματισμό, κοινωνική συνέργεια, διάλογο και συμμετοχή, είναι ανύπαρκτη ;  Μας φταίνε για παράδειγμα μέχρι και οι διαδικασίες κοινωνικής όσμωσης με τον πλούτο των προτάσεων /απόψεων /θέσεων που παλαιότερα στα Περιφερειακά Συμβούλια ή τις Επιτροπές Παρακολούθησης μπορούσαν να συνδιαμορφώνονται ;

Οι πολιτικές που ειδικότερα τα τελευταία δέκα χρόνια στη χώρα μας εφαρμόσθηκαν για πολλούς λόγους δε μπορεί κάποιος να πει ότι χαρακτηρίζονται ως οι αποτελεσματικότερες. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που πολλές επιλογές δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα από όσα είχαν «ταχθεί» να επιλύσουν. Οι αρμόδιοι φορείς όμως και ειδικότερα τα επιμελητήρια, είναι αδύνατο να αρκούνται σε παθητικό ρόλο ή να κωφεύουν. Υποχρεούνται να αναλάβουν δράσεις και έχουν κάθε δυνατότητα να μας απαγκιστρώσουν από το τέλμα. Βέβαια πρέπει να συντρέχουν και οι απαραίτητες προϋποθέσεις, όπως είναι η αποξένωση των φορέων από τις κάθε είδους σκοπιμότητες, άδηλες επιδιώξεις ή μικροπολιτικές παθογένειες. Με σκοπό τη διασφάλιση της παραγωγής των πλέον δόκιμων και τεκμηριωμένων απόψεων, θέσεων και προτάσεων, που στη συνέχεια θα μπορούσε να είναι και το υπόβαθρο για τις ευστοχότερες πολιτικές επιλογές ή αποφάσεις. 

                                                                                                                                ΙΟΥΝΙΟΣ, 2018

Θέσεις και προτάσεις για τους ασφαλισμένους του πρώην ΤΣΜΕΔΕ

 ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 Συνεδρίαση Αντιπροσωπείας του T.E.E. στις 3 & 4/3/2018

Η προσυπογραφή μας στην εισήγηση που διαμόρφωσε η αρμόδια Επιτροπής της Αντιπροσωπείας αφορά την πρόταση για τη δημιουργία του νέου ασφαλιστικού φορέα των Μηχανικών μέσω της μετεξέλιξης των Κλάδων εφ’ άπαξ παροχών και επικουρικής ασφάλισης των μελών του τ. ΤΣΜΕΔΕ με τη λειτουργία αυτόνομου και αυτοδιοίκητου ταμείου. Και αυτό σημειώνεται επειδή για τα υπόλοιπα θέματα ή εκτιμήσεις, οι απόψεις μας θεωρείται σκόπιμο να έχουν τη δική τους οπτική γωνία.

Το ΤΣΜΕΔΕ ήταν το ταμείο που δημιουργήθηκε και λειτούργησε κοσμώντας το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με πόρους που κατά κανόνα προερχόντουσαν από την εργασία και συνεισφορά των μελών του. Στις μέρες μας και ειδικότερα την τελευταία οκταετία, ήλθαν τα πάνω κάτω. Με αποκλειστική αιτία την πρωτοφανή επαγγελματική και οικονομική δυσπραγία που βιώνεται από τα ασφαλισμένα μέλη μας και κυρίως από όσα ασκούν ελεύθερο επάγγελμα. Κατάσταση που προκλήθηκε από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές οι οποίες οδήγησαν στο «διαγούμισμα» των εισοδημάτων της παραγωγικής μας βάσης.

Είναι πιστεύουμε κοινή διαπίστωση ότι «εν ονόματι» της οικονομικής «κρίσης» η μείωση του ΑΕΠ της χώρας στο διάστημα της περασμένης 8ετίας, σχετίζεται άμεσα με τον καταποντισμό των τεχνικών επαγγελμάτων, δηλαδή και των δραστηριοτήτων των Μηχανικών. Δυστυχώς η παραγωγική μας βάση εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι επωμίσθηκε το μεγαλύτερο μέρος των επιπτώσεων της «κρίσης» και πρόκειται για πρωτοφανή αδικία. Παραγωγικές μονάδες για τις οποίες απαιτήθηκαν πολλά χρόνια να αναπτυχθούν καταστράφηκαν. Προσπάθειες δεκαετιών ρίχθηκαν στον καιάδα μιας βάναυσης οικονομικής δυσπραγίας χωρίς κανένα ιστορικό προηγούμενο. Το έργο και οι επιστημονικές δραστηριότητες των μελών μας αντιμετωπίζονται από την πολιτεία σαν απλές εμπορικές πράξεις. Η φορολόγηση ακόμα και οικογενειακών εισοδημάτων «από μηδέν ευρώ» στραγγαλίζει και τις ελάχιστες προοπτικές.

Η ευρωστία και δυνατότητες του ΤΣΜΕΔΕ πριν από μια δεκαετία ήταν διακριτά μεγάλες. Τα μέλη μας στη συντριπτική τους πλειοψηφία είχαν παροχές οι οποίες ικανοποιούσαν με πληρότητα όλες τις σχετικές ανάγκες. Σήμερα βέβαια και κυρίως για τους περισσότερους από τους ελεύθερους επαγγελματίες όλα ανατράπηκαν. Με αποτέλεσμα να βιώνονται πρωτάκουστες για τον κλάδο καταστάσεις. Οι νεότεροι προσπαθούν να αποφύγουν τις όποιες υποχρεώσεις ενώ οι παλαιότεροι βλέπουν προοδευτικά τους κόπους της ζωής τους να μην έχουν αντίκρισμα.  

Ανεργία, υποαπασχόληση, εξαθλίωση, μετανάστευση. Και οι ελπίδες για ανάταξη στο ναδίρ, όπως διαπιστώνεται εξ άλλου από την αναποτελεσματικότητα όλων των επιγενόμενων «μεταρρυθμιστικών» επιλογών. Ξαφνικά ο επιστημονικός κλάδος που μεταπολεμικά συνέβαλε τα μέγιστα στις αναπτυξιακές προσπάθειες της χώρας, έχει βρεθεί σε θέση επαίτη. Χωρίς κανένα φανερό λόγο και το κυριότερο χωρίς καμιά δηλωμένη εναλλακτική πρόταση. Κατάσταση η οποία δε θα μπορούσε παρά να έχει πολλών ειδών και επιπέδων επιπτώσεις. Όχι μόνο ως προς τα κεκτημένα μας ή την ελαχιστοποίηση των αποθεματικών και τα όποια ταμειακά ελλείμματα του πρώην ΤΣΜΕΔΕ λόγω των διαχρονικά ανεπαρκών επιλογών της πολιτείας. Πάνω από όλα σε σχέση με τις προοπτικές των δραστηριοτήτων μας και την οικονομική «επάρκεια» της παραγωγικής μας βάσης. Και βεβαίως σε ότι αφορά την πρωταρχική απαίτηση να υπάρχουν οι ικανές και αναγκαίες προοπτικές ώστε τα μέλη μας να έχουν τις ελάχιστες δυνατότητες ανταπόκρισης, όπως θεωρείται ότι είναι οι πληρωμές για τις ασφαλιστικές τους συνδρομές και αντίστοιχες εισφορές.

Με το Ν.4387/2016 και στα πλαίσια μιας «σοσιαλίζουσας» λογικής ισοπεδώνονται τα πάντα. Με πρόσχημα τις «κοινωνικές ισορροπίες» και στο όνομα των διάφορων λαϊκίστικων προσεγγίσεων ή άλλων ευτελών σκοπιμοτήτων, οι αδικίες δυστυχώς δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο. Όλοι και όλα σε ένα τσουβάλι. Υπάρχουν συμπολίτες μας που με τα ελάχιστα ωφελούνται τα μέγιστα ενώ άλλοι με συνδρομές ή εισφορές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ δεν έχουν «που την κεφαλήν κλίναι».

Προάγονται «νέες αντιλήψεις» λες και μέχρι σήμερα στη χώρα μας δεν υπήρχε καμία πρόνοια ή αντίστοιχη κάλυψη / δικαιώματα / υποχρεώσεις και ότι ο νέος νόμος θα μπορούσε να συνταχθεί σε «λευκή κόλλα χαρτιού». Οι Μηχανικοί και τα μέλη του πρώην «κραταιού» ΤΣΜΕΔΕ, είναι από τους πρώτους που είδαν τους κόπους τους να εξανεμίζονται. Συνεπώς, στους κόλπους του Τ.Ε.Ε. είναι αδύνατο σήμερα να μην αναγνωρίζονται οι ανάγκες για συλλογικές διεκδικήσεις και δράσεις με απόψεις και αποφάσεις που θα μπορούσαν από τα συλλογικά μας όργανα να διαμορφώνονται και να ιεραρχούνται. Με σκοπό την αντιμετώπιση του ιδιαίτερα μεγάλου φάσματος των αναγκών, όπως περιληπτικά μπορεί να αναφέρονται:

α. Οι αδικίες σε ότι αφορά τον υπολογισμό των συντάξεων μεταξύ παλαιότερων και νεότερων συναδέλφων, αλλά και μεταξύ διαφορετικών κλάδων. Στις μέρες μας είναι αδιανόητο οι Μηχανικοί να κατηγοριοποιούνται σε συνταξιούχους διαφορετικών ταχυτήτων ή δικαιωμάτων. Ούτε μπορεί κάποιες άλλες κοινωνικές ομάδες με τις ελάχιστες συνδρομές να έχουν πολλαπλάσια οφέλη σε σχέση με τα μέλη μας που εισέφεραν οικονομικά τα μέγιστα. Οι αρμόδιοι και κυρίως οι πολιτικοί μας, κάποτε θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι άδικες και άνισες μεταχειρίσεις με τον κατακερματισμό του κοινωνικού μας ιστού ανήκουν στις πρακτικές παρωχημένων αντιλήψεων που μόνο δεινά επιφέρουν. Τα προβλήματα που θίγονται με πρωτοβουλία Συναδέλφων μας από τη Θεσσαλονίκη (υπεύθυνη επικοινωνίας η κα Μυρσίνη Αυγουστίδου, Dr Χωροτάκτης) με το από 12/ 2/ 2018 υπόμνημά τους προς το συνάδελφο κ.Μακέδο είναι αδύνατο να παραγνωρίζονται. Αξίζει πράγματι μια επιγραμματική αναφορά στα θέματα που προβάλλονται στο υπόμνημα και από την πλευρά μας είναι δυνατό να υιοθετούνται χωρίς κανένα προβληματισμό :

·                     Η κύρια σύνταξη στην Ειδική Προσαύξηση, που πληρώναμε για δεκαετίες από κύρια μετατρέπεται σε προσαύξηση και μάλιστα με αυθαίρετο συντελεστή 0,075%.

·                     Για τους Μηχανικούς  με το νόμο 3518/2006 ο κλάδος της Ειδικής Προσαύξησης ορίζεται ως κλάδος κύριας σύνταξης. Αυτά αγνοούνται με συνέπεια να καταργείται κλάδος κύριας σύνταξης με τις προσδοκώμενες παροχές του. Και καταλήγουμε στη συνέχεια να επιβάλλεται βίαιη μείωση των συντάξεων της τάξεως του 50-60%....

·  Οι παλιοί εν ενεργεία Συνάδελφοί μας κινδυνεύουν να βρεθούν σε καταστάσεις ιδιαίτερα εξευτελιστικές με συντάξεις που μπορεί να κυμαίνονται από τα 700 έως το πολύ 1000 €. Παράλληλα με την Κ.Υ.Α. 26083/887/7-6-2016 η πολιτεία αναγνωρίζει και εγκρίνει για τους ήδη συνταξιοδοτημένους αποδοχές ασύγκριτα μεγαλύτερες.  Ισχύει ή όχι η αναπροσαρμογή των συντάξεων παλαιών και νέων σύμφωνα με όσα από το νόμο προβλέπονται ;

·   Γιατί καθυστερεί για περισσότερο από 12 μήνες η απονομή των προσωρινών συντάξεων όσων έχουν υποβάλει αίτηση ; Πρόκειται βέβαια για ποσά της τάξης των 350-400 € που ήδη τους οδηγούν σε εξαθλίωση….

·      Απαιτείται ισότιμη μεταχείριση μεταξύ των παλαιών, νεότερων και μελλοντικών συνταξιούχων. Με την απαρέγκλιτη προϋπόθεση να υιοθετηθούν για όλους οι ίδιες συνταξιοδοτικές παροχές (κύριας σύνταξης και ειδικής προσαύξησης). 

β. Οι Μηχανικοί για να ανταποκριθούν στις συνθήκες της επίκαιρης οικονομικής δυσπραγίας θα πρέπει να εργάζονται. Και στην κατεύθυνση αυτή πρέπει σε σχέση με τη συνεχιζόμενη ύφεση να ληφθούν υποστηρικτικά μέτρα. Μια άποψη είναι τα μέλη του πρώην ΤΣΜΕΔΕ, που οι οφειλές τους δημιουργήθηκαν μετά από το 2010 να έχουν όλα τα δικαιώματα έκδοσης εγγυητικών. Με την υποχρέωση εξόφλησης των οφειλών τους με δόσεις και μετά από την έκδοση κάποιας εγγυητικής καλής εκτέλεσης. Επίσης, είναι γνωστή η πρόταση για τη δυνατότητα διαγραφής των οφειλών μελών μας στο χρονικό διάστημα «2009 έως 2017» και με απώλεια του ασφαλιστικού χρόνου που αντιστοιχεί στη διαγραφή. Εναλλακτικά θα μπορούσε να προταθεί η χορήγηση αναλογικών παροχών. Δηλαδή να ωφελούνται τα μέλη μας ποσοστιαία και ανάλογα με το χρόνο για τον οποίο έχουν εξοφλήσει τις οφειλές τους, προς το συνολικό χρόνο της ασφάλισης.

γ. Οι Μηχανικοί ως πολίτες Ευρωπαϊκής χώρας έχουν τα ελάχιστα δικαιώματα. Τα συνταξιοδοτικά τους δε γίνεται να «άγονται και να φέρονται» ανάλογα με τις επιθυμίες των εκάστοτε ιθυνόντων. Η ισότιμη μεταχείριση των μελών μας και κυρίως σε ότι αφορά τον υπολογισμό συνταξιοδοτικών τους αποδοχών δε διασφαλίζεται ούτε εξαρτάται από ημερολογιακούς διαχωρισμούς που μπορεί να «τίθενται» με κάποιο ανεπαρκές και αυτοαναιρούμενο νομοθετικό πλαίσιο. Οι συνάδελφοί μας που έχουν συνταξιοδοτηθεί με χρήση διατάξεων & νόμων προγενέστερων περιόδων πλήρωσαν τις ίδιες ασφαλιστικές υποχρεώσεις με όσους στις μέρες μας θα ήθελαν να μπουν σε καθεστώς σύνταξης. Συνεπώς εδώ δε μπορεί παρά να απαιτούνται τα αυτονόητα. Ίση μεταχείριση χωρίς εκπτώσεις και ίδια για όλους συνταξιοδοτικά δικαιώματα.           

δ. Το ΤΣΜΕΔΕ, ήταν ο δημόσιος οργανισμός που συνεισέφερε τα μέγιστα στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Σε βαθμό μάλιστα που να μην καταγράφεται καμιά άλλη εφάμιλλη προσπάθεια. Προαναφέρθηκε ότι η άνιση μεταχείριση των μελών μας δε μπορεί άλλο να παραγνωρίζεται. Τόσο σε επίπεδο συνταγματικής κατοχύρωσης των δικαιωμάτων μας αλλά και σε σχέση με τα ελάχιστα κεκτημένα ως Ευρωπαίοι πολίτες. Στα πλαίσια αυτά όμως και με στόχο την ανάταξη των προβλημάτων, από τα συλλογικά μας όργανα απαιτούνται βούληση, επίκαιρη τεκμηρίωση και αγώνες. Και οικοδόμηση στέρεων κοινωνικών συμμαχιών, κυρίως με όλους τους υπόλοιπους επιστημονικούς φορείς της χώρας, με τους οποίους θα μπορούσε να αποκτηθεί κοινή βάση επιχειρηματολογίας και επιδιώξεις.

Οι ανάγκες για να γίνουν αποτελεσματικότερες οι προσπάθειες των συλλογικών μας οργάνων, είναι πασιφανείς. Και στην κατεύθυνση αυτή δε μπορούμε ως κλάδος να μην αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα, η οποία δυστυχώς δεν είναι άλλη από την απογοήτευση των μελών μας. Ας αρθούμε λοιπόν στο ύψος των περιστάσεων και ας διαμορφωθούν οι εφάμιλλες του ρόλου μας απόψεις, θέσεις και προτάσεις. Τα χρονικά περιθώρια εξαντλήθηκαν προ πολλού.     

Στέλιος Ζαχαρόπουλος

                                                                               Τοπογράφος Μηχανικός

                                                                                Μέλος Αντιπροσωπείας Τ.Ε.Ε.