....Το «φιλικό» Φορολογικό μας
Σύστημα….
Μόνο συγχαρητήρια μπορεί να εκφρασθούν για την πρόσφατα δημοσιοποιημένη
συνολική πρόταση του Οικονομικού Επιμελητήριου Στερεάς, σχετικά με την ανάγκη
εφαρμογής ενός νέου ενιαίου συστήματος φορολογίας των εισοδημάτων, η οποία κατατέθηκε προς τους
αρμόδιους. Όχι μόνο για το δίκαιο αλλά και ως προς την παρρησία έκφρασης των
απόψεων. Και μάλιστα όταν ειδικότερα είναι γνωστή η στειρότητα των πολιτικών
θέσεων για την αποτελεσματική προσέγγιση ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα που
επίκαιρα αντιμετωπίζει η χώρα.
Φθάσαμε στο ναδίρ των οικονομικών μας δυνατοτήτων και εθελοτυφλούμε μπροστά
σε λύσεις που εφαρμόζονται από χρόνια σε όλες τις χώρες του πολιτισμένου
κόσμου.
Στην Ελλάδα του σήμερα, που τα δημόσια έσοδά της στο συντριπτικά μεγαλύτερο
ποσοστό τους είναι από εισφορές και φόρους, η ανάγκη για να γίνει έστω κατ'
ελάχιστο δικαιότερο το ισχύον φορολογικό σύστημα -όπως για παράδειγμα και
συγκριτικά είναι δυνατό να λεχθεί για αυτό της Κύπρου- δε θα μπορούσε παρά να
είναι αυτονόητη.
Στο Σύνταγμά μας αναφέρεται ότι «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς
διακρίσεις στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεών τους». Σύμφωνα με τις
δημοσιοποιημένες απόψεις έγκριτων νομικών αυτό δε θα μπορούσε παρά να σημαίνει
ότι οι φορολογικές επιβαρύνσεις πρέπει να είναι καθολικές, δηλαδή να επιβάλλονται
για το σύνολο των πολιτών και έτσι ώστε η συνεισφορά στα δημόσια βάρη να είναι
ανάλογη προς τη φοροδοτική ικανότητά τους. Η δίκαιη κατανομή των φορολογικών
μας επιβαρύνσεων είναι μία από τις βασικές συνταγματικές μας επιταγές και δε
γίνεται, όπως λένε οι ειδικοί, παρά να διέπεται από τις αρχές της
φορολογικής ισότητας, καθολικότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δυστυχώς όμως, αυτά που κυρίως τα
τελευταία δέκα χρόνια βιώνονται, μόνο με τις όπως παραπάνω ελάχιστες
υποχρεώσεις της πολιτείας μας δε συμβαδίζουν. Και ας μην ισχυρισθούν κάποιοι το
ίδιο παραμύθι ότι φταίνε τάχα οι δανειστές. Δε νομίζω για παράδειγμα οι
δανειστές να έχουν αντίθετη άποψη ως προς την αδήριτη ανάγκη εφαρμογής του Νόμου
3943/2011 σχετικά με την υποχρεωτική διασύνδεση ΟΛΩΝ των ταμειακών με το taxis.
Όπως επίσης και για την εξαιρετικά μειωτική για τους καταναλωτές μας κατάσταση,
οι οποίοι πρέπει να επιμένουν στην έκδοση αποδείξεων και όταν αποχωρούν από τους
χώρους των συναλλαγών τους οι αποδείξεις αυτές -με τον ήδη πληρωμένο ΦΠΑ και
όχι μόνο- να θεωρούνται άχρηστες. Τέτοιου επιπέδου «μισές και ανέσωστες»
αντιλήψεις μόνο ως νεοΕλληνικής προέλευσης θα μπορούσε να καταγράφονται. Τα
ίδια μπορεί να λέγονται και για την ύπαρξη χιλιάδων σελίδων διατάξεων και νόμων
που αφορούν τη σημερινή, ανά είδος επαγγέλματος ή τρόπο εργασίας διακριτή φορολόγηση
των πολιτών, αδιαφορώντας προκλητικά για τους κανόνες δικαίου και ισότιμης
μεταχείρισης που σε μια σύγχρονη και ευνομούμενη Κοινωνία πρέπει να ισχύουν. Από
όποια πλευρά να το δει κάποιος ΟΛΟΙ οι πολίτες μας θα έπρεπε να φορολογούνται
ισότιμα και ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ με τον ΙΔΙΟ τρόπο. Και ΟΛΟΙ θα έπρεπε να δηλώνουν ΟΛΑ τα
έξοδά τους. ΠΩΣ να γίνει αλλιώς ; Ποιο
λόγο ύπαρξης έχουν οι «επιλογές» κάποιοι να φορολογούνται από ΜΗΔΕΝ ευρώ
εισόδημα και κάποιοι άλλοι διαχρονικά να ευνοούνται ;
Συγχαρητήρια λοιπόν για άλλη μια
φορά στο Οικονομικό μας Επιμελητήριο και ειδικότερα σε όσους διαμόρφωσαν τη
συγκεκριμένη πρόταση.
Όμως, η ανάπτυξη που μας αφορά
όλους -όταν ειδικότερα θέλουμε να είναι και δίκαιη- δεν προκύπτει από μόνη της
και κατά τύχη. Χρειάζονται διασφαλισμένες διαδικασίες, κοινωνική συνέργεια και συντεταγμένες
προσπάθειες πολλών συντελεστών. Να δούμε συνεπώς πότε και πως θα αναλάβουν τις
ευθύνες τους για την διαμόρφωση έγκριτων απόψεων ενώπιον της Κοινωνίας και
άλλοι με όμοιες αρμοδιότητες φορείς ή Επιμελητήρια.
Για παράδειγμα πόσος χρόνος ακόμα
θα χρειασθεί για να πεισθεί η πολιτεία ότι οι μελέτες και οι ευθύνες για την
κατασκευή ενός δημοσίου ή ιδιωτικού έργου δεν είναι τίποτα άλλο από την παροχή
εξειδικευμένων υπηρεσιών που απ’ ευθείας αναφέρονται στο κοινό δημόσιο συμφέρον
μας ; και ότι πρόκειται για επαγγέλματα τα οποία από τη φύση τους δεν επιτρέπεται
ποτέ να αντιμετωπίζονται ως απλές εμπορικές δραστηριότητες ;
Επίσης, πότε θα σταθμισθούν
δημόσια τα αποτελέσματα από τις επιλογές των έργων ΣΔΙΤ και των έργων
παραχώρησης, που έφθασαν να κοστίζουν μέχρι τέσσερεις μπορεί και πέντε φορές
περισσότερο από όσο είχε αρχικά προεκτιμηθεί ; Και πότε θα αξιολογηθούν οι
σοβαρότατες επιπτώσεις σε βάρος του «κρατικού κουρβανά» από το υψηλό κόστος των
απαλλοτριώσεων για τα έργα των διάφορων υποδομών μας ;
Σε ποια περίοδο της «μετά του
2010 εποχής» θα μπορέσει να ξαναγίνει στους αρμόδιους κατανοητό ότι χωρίς
σχεδιασμό ή εκπόνηση μελετών από τους ειδικούς και χωρίς πρόνοια για τη διεπιστημονική
προσέγγιση των ζητημάτων, δε μπορεί να
υπάρξει καμιά σοβαρή προοπτική ανάπτυξης των οικιστικών μας κέντρων και της
περιφέρειας γενικότερα ;
Με ποιο τρόπο μπορούμε να
ελπίζουμε σε αποτελεσματικές αναπτυξιακές προσπάθειες όταν η διάθεση των ταγών
μας για δημοκρατικό προγραμματισμό, κοινωνική συνέργεια, διάλογο και συμμετοχή,
είναι ανύπαρκτη ; Μας φταίνε για
παράδειγμα μέχρι και οι διαδικασίες κοινωνικής όσμωσης με τον πλούτο των
προτάσεων /απόψεων /θέσεων που παλαιότερα στα Περιφερειακά Συμβούλια ή τις Επιτροπές
Παρακολούθησης μπορούσαν να συνδιαμορφώνονται ;
Οι πολιτικές που ειδικότερα τα
τελευταία δέκα χρόνια στη χώρα μας εφαρμόσθηκαν για πολλούς λόγους δε μπορεί
κάποιος να πει ότι χαρακτηρίζονται ως οι αποτελεσματικότερες. Μάλιστα δεν είναι
λίγες οι περιπτώσεις που πολλές επιλογές δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα
από όσα είχαν «ταχθεί» να επιλύσουν. Οι αρμόδιοι φορείς όμως και ειδικότερα τα
επιμελητήρια, είναι αδύνατο να αρκούνται σε παθητικό ρόλο ή να κωφεύουν.
Υποχρεούνται να αναλάβουν δράσεις και έχουν κάθε δυνατότητα να μας
απαγκιστρώσουν από το τέλμα. Βέβαια πρέπει να συντρέχουν και οι απαραίτητες
προϋποθέσεις, όπως είναι η αποξένωση των φορέων από τις κάθε είδους
σκοπιμότητες, άδηλες επιδιώξεις ή μικροπολιτικές παθογένειες. Με σκοπό τη
διασφάλιση της παραγωγής των πλέον δόκιμων και τεκμηριωμένων απόψεων, θέσεων
και προτάσεων, που στη συνέχεια θα μπορούσε να είναι και το υπόβαθρο για τις ευστοχότερες
πολιτικές επιλογές ή αποφάσεις.
ΙΟΥΝΙΟΣ, 2018
